Mastboomhuis Oud Gastel

Is het een tijdsbeeld, is het een ode? Wie hier binnenstapt, voelt dat het dieper gaat. Henri Mastboom, de laatste bewoner van het Mastboomhuis, blijft kinderloos. Hij laat het huis na aan de Mastboom-Brosens Stichting, als ode aan zijn – in zijn ogen – voorname bloedlijn.

Het huis aan de Dorpsstraat in Oud Gastel is gebouwd in 1874 in opdracht van Petrus Mastboom. Henri woonde van geboorte tot overlijden in het huis dat zijn grootvader naliet.Het beschikbare stuk grond aan de straat was breed genoeg om een imposante gevel op te trekken, terwijl de diepte beperkt werd door een achtergelegen schuur. Daardoor mist het Mastboomhuis binnen de grandeur die men op grond van de voorgevel zou verwachten. De architect toonde zich inventief in zijn oplossingen. Hij trok de gang een meter verder dan de achtergevel en gaf elke kamer dubbele deuren. Zo wekt de entree de illusie van een groots herenhuis.

De opzet van het huis past bij de standensamenleving van voor de Eerste Wereldoorlog, met een strikte scheiding tussen de domeinen van de bewoners en de ruimte voor personeel. De inrichting is voor het overgrote deel door het echtpaar Anton Mastboom en Maria Brosens binnengebracht. Zij kozen de wanddecoratie en lieten de schouwen op de eerste verdieping aanbrengen. Vooral van de kant van Maria kwamen nogal wat meubels vanuit België in het huis terecht. Soms door aankoop, maar vaker door overname vanuit de familie. Henri, de laatste bewoner, heeft aan het huis geen wezenlijke veranderingen aangebracht en ook nauwelijks meubilair aan het interieur toegevoegd.